Dąb Mongolski

2024 Autor: Gavin MacAdam | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:44

dąb mongolski należy do roślin z rodziny buków, po łacinie nazwa tej rośliny będzie brzmiała następująco: Quercus mongolica Fisch. ex Ledeb. Jeśli chodzi o samą nazwę rodziny dębów mongolskich, to po łacinie będzie to tak: Fagaceae Dumort.

Opis dębu mongolskiego

Dąb mongolski to drzewo, którego wysokość sięga szesnastu metrów, a średnica będzie równa jednemu metrowi. Niemniej jednak najczęściej wysokość takiej rośliny wynosi około dziesięciu do piętnastu metrów, a średnica około dwudziestu do trzydziestu centymetrów. Kora rośliny jest pomalowana na ciemnoszare odcienie, czasami jest czarnawa, a na takiej korze występują również podłużne pęknięcia. Kora dębu mongolskiego będzie dość gruba. Lustrzana kora młodych gałęzi tej rośliny jest pomalowana na ciemnoszare odcienie. Gałązki roczniaków będą błyszczące, nagie i jasnobrązowe. Prawie dość duże, wydłużone, owalne, a ich długość wynosi około jednego metra. Ogonki liściowe będą krótkie, od trzech do czterech centymetrów. Liście są skupione na końcach pędów, dojrzałe liście są gęste i prawie skórzaste, mogą być wydłużone lub owalne. Do podstawy takie liście są silnie zwężające się, mają niewłaściwie ustawione i rozwarte zęby. Liście mogą mieć zupełnie różne rozmiary, od ośmiu do piętnastu centymetrów długości, a nawet do dwudziestu centymetrów, a szerokość wahać się będzie od siedmiu do piętnastu centymetrów.

Dąb mongolski kwitnie w drugiej połowie maja, a żołędzie dojrzewają na początku września. Długość szerokocylindrycznych żołędzi będzie wynosić około półtora do dwóch centymetrów, a szerokość nie przekroczy półtora centymetra.

W warunkach naturalnych roślinę tę można znaleźć na Syberii Wschodniej i na Dalekim Wschodzie: w Primorye, regionie Amur, w regionie Ochocka i na Sachalinie. Jeśli chodzi o ogólną dystrybucję, dąb mongolski można znaleźć na terenie Korei i Chin.

Opis właściwości leczniczych dębu mongolskiego

Dąb mongolski posiada bardzo cenne właściwości lecznicze, natomiast do celów leczniczych zaleca się stosowanie żołędzi i kory tej rośliny. Obecność tak cennych właściwości leczniczych tłumaczy się zawartością garbników mongolskich w drewnie i korze dębu, węglowodany znajdują się w liściach tej rośliny.

Jeśli chodzi o tradycyjną medycynę, tutaj wywar z kory tej rośliny stosuje się do leczenia ropni i wrzodów, chorób żołądka, zatruć grzybami i krwotoków wewnętrznych. Środek ten jest również skuteczny w płukaniu przy procesach zapalnych zachodzących w jamie ustnej, gardle, krtani i gojeniu oparzeń.

Napar z żołędzi może być stosowany do podlewania w przypadku różnych chorób kobiecych, a także jako środek ściągający. Odwar z żołędzi dębu mongolskiego stosowany jest jako środek utrwalający przy przewlekłym i ostrym zapaleniu jelita grubego, można go również stosować jako substytut kawy oraz karmę dla różnych drobiu i zwierząt. Warto zauważyć, że liście tej rośliny można wykorzystać do solenia warzyw.

W przypadku biegunki, wrzodów żołądka, przewlekłego zapalenia jelit, krwawienia hemoroidalnego i wewnętrznego, a także chorób śledziony i wątroby, a ponadto w przypadku zatrucia grzybami zaleca się stosowanie środka na bazie tej rośliny. Aby przygotować takie lekarstwo, weź dziesięć gramów kory dębu mongolskiego na jedną szklankę wrzącej wody, powstałą mieszaninę podaje się w infuzji przez dwie godziny, a następnie dokładnie filtruje. Weź to lekarstwo jedną lub dwie łyżki stołowe trzy do czterech razy dziennie przed rozpoczęciem posiłku.