Draba (Krupka)

2024 Autor: Gavin MacAdam | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:44

Draba (łac. Draba) - stosunkowo liczna odmiana poduszkowatych roślin zielnych należących do rodziny krzyżowych lub kapuścianych. Rodzaj obejmuje według większości źródeł - 270 gatunków, według innych - 400 gatunków. Większość z tego rodzaju to bardzo ozdobne rośliny przeznaczone do uszlachetniania ogrodu, niektóre gatunki są klasyfikowane jako rośliny lecznicze, a niektóre są uważane za chwasty. Inną nazwą rodzaju jest Krupka, pod tą nazwą przedstawiciele rodzaju są znani ogrodnikom i hodowcom kwiatów.

Ogólna charakterystyka kultury

Rodzaj Draba jest reprezentowany przez zielne, nisko rosnące rośliny podobne do poduszeczki o średniej wielkości ulistnieniu, zebrane w podstawowe rozety i owłosione na całej powierzchni. Szypułki u większości gatunków są słabo ulistnione lub bezlistne, nie przekraczają 4-5 cm wysokości, mają małe kwiaty o barwie białej lub żółtej, zebrane w kwiatostany racemose. Owoce mają kształt owalnych lub jajowatych strąków. W naturze większość przedstawicieli rodzaju znajduje się w krajach Kaukazu, niektórzy w Primorye i na Dalekim Wschodzie.

Powszeche typy

Draba wiecznie zielona (łac. Draba aizoides) - gatunek jest reprezentowany przez nisko rosnące rośliny do 8-10 cm wysokości, tworzące w procesie wzrostu bogate zielone gęste krzewy, nad którymi pysznią się racemiczne kwiatostany o jasnożółtym kolorze. Gatunek należy do wczesnego kwitnienia, pierwsze kwiaty powstają na początku - w połowie wiosny. Krupka zimozielona jest rośliną bezpretensjonalną, dobrze się rozwija nawet na ubogich glebach, jednak nie akceptuje gleb kwaśnych. Lokalizacja preferuje słonecznie, ale jasny cień jej nie przeszkadza.

Draba alpejska (łac. Draba alpina) - gatunek reprezentowany jest przez rośliny zielne, tworzące w procesie wzrostu grube płatki, zwieńczone owłosionym, szerokim ulistnieniem. Na wysokości gatunek ten nie przekracza 15-20 cm, na zewnątrz jest podobny do szarego wiecznie zielonego. Ozdabia ogród jasnożółtymi kwiatostanami racemose, które kwitną bliżej początku lata, zwykle w czerwcu. Gatunek jest dość kapryśny, potrzebuje półcienistych obszarów z rozproszonym światłem o żyznej, dobrze nawilżonej glebie. Nie toleruje gleb podmokłych, kwaśnych i podmokłych.

Kasza fladnicka (łac. Draba fladnisensis) - gatunek reprezentują niewymiarowe krzewy darniowe, zwieńczone liniowo-lancetowato spiczastymi liśćmi, wyposażone w rzęski i rzadkie pokwitanie. Kwiaty rozważanego gatunku są mleczne, rzadziej czysto białe, stosunkowo duże (w porównaniu z innymi gatunkami), zebrane w kilku kawałkach w kwiatostany racemose. Kwitnie późną wiosną - wczesnym latem.

Omszały szary (łac. Draba imbricata) - pochodzący z Kaukazu. Różni się od innych gatunków swoim zdrobnieniem, często jest używany do ozdabiania zjeżdżalni alpejskich i ogrodów skalnych. Niedźwiedzie niskie, pokryte drobnym ulistnieniem. Kwiaty żółte, kwitną późną wiosną, zwykle w drugiej dekadzie maja. Gatunek charakteryzuje się wysoką odpornością na zimę, ale nie toleruje zbiorowisk o terenach podmokłych i wilgotnych. Jest to gatunek kochający słońce, ale potrzebuje regularnej wilgoci.

Podanie

Większość pospolitych gatunków należących do rodzaju Draba (lub Krupka) jest aktywnie wykorzystywana w ogrodach ogrodniczych. Rośliny są szczególnie często wykorzystywane do tworzenia zjeżdżalni alpejskich. Niektóre gatunki są wykorzystywane w medycynie ludowej, ponieważ ich liście, łodygi i owoce zawierają ogromną ilość substancji leczniczych, mających na celu eliminację wielu dolegliwości ludzkości.

Na przykład nadziemna część gaju dębowego zawiera dużą liczbę alkaloidów, flawonoidów i saponin. Napar z rośliny jest stosowany wewnętrznie jako środek moczopędny i hemostatyczny. Słynie również z dobrych właściwości wykrztuśnych, dlatego polecany jest przy chorobach układu oddechowego. Często zaleca się napar z pogłębiarki dębowej przy chorobach układu sercowo-naczyniowego i nerek.