Włosy Długolistne

2024 Autor: Gavin MacAdam | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:44

Włosy długolistne jest jedną z roślin z rodziny Umbelliferae, po łacinie nazwa tej rośliny będzie brzmiała tak: Bupleurum longifolium L. Jeśli chodzi o samą nazwę rodziny longifolium, to po łacinie będzie to tak: Apiaceae Lindl.

Opis długolistnego mieszka włosowego

Longifolia to wieloletnie zioło. Łodygi są pojedyncze, proste i proste. Ponadto spora część takich łodyg jest słabo rozgałęziona w górnej części, a wysokość długolistnej owłosionej łodygi wyniesie około dwudziestu pięciu centymetrów i półtora metra. Jeśli chodzi o najniższe liście tej rośliny, będą miały kształt podłużny, odwrotnie jajowaty, ich długość będzie wynosić około dwudziestu centymetrów, a ich szerokość będzie równa trzydziestu sześciu centymetrom. W tym przypadku liście środkowe łodygi są bezszypułkowe, ich długość może wahać się od pięciu do piętnastu centymetrów, a szerokość od dwóch do siedmiu centymetrów. Górne liście łodygi długolistnego mieszka włosowego są prawie zaokrąglone i znacznie mniejsze.

Parasole tej rośliny są duże, podczas gdy boczne na gałęziach będą mniejsze niż osiowe, w rzeczywistości parasole są nieliczne, są wyposażone w około pięć do dwudziestu raczej cienkich promieni, których długość będzie wynosić około pięć do siedmiu centymetrów. W takich parasolach znajduje się od piętnastu do dwudziestu kwiatów na stosunkowo długich szypułkach: około dwóch do pięciu milimetrów długości. Płatki są żółte, a owoce ciemnobrązowe, długości około czterech do sześciu centymetrów. Kwitnienie tej rośliny następuje w okresie od czerwca do lipca.

Bupleurus długolistny jest bardzo rozpowszechniony w całej Azji Środkowej, Syberii i europejskiej części Rosji. Do wzrostu roślina ta preferuje zarośla krzewów, lasy iglaste, brzozowe i mieszane.

Opis właściwości leczniczych długolistnego mieszka włosowego

Do celów leczniczych zaleca się stosowanie korzeni, owoców i ziół tej rośliny. Trawa zawiera kwiaty, liście i łodygi. Warto zauważyć, że korzenie tej rośliny zawierają kumaryny, a także kwercetynę, narcysynę i izoramnetynę. Jednocześnie w zielu długolistnego mieszków włosowych znaleziono alkaloidy, witaminę C, karoten, węglowodany, pokrewny związek rybitol, a także alkohole alifatyczne: alfa-spinasterol, nonakozanol i heksakozanol. Narcyzyna, rutyna, kwercetyna, izokwercytryna i izoramnetyna znajdują się w łodygach, liściach i kwiatach długolistnej bułeczki. Warto zauważyć, że owoce tej rośliny zawierają olejek eteryczny, a także rutynę, narcyzynę, kwercetynę, izoramnetynę i izokwercytrynę.

Należy zauważyć, że długolistny mieszek włosowy jest jednym z najbardziej obiecujących źródeł leków wzmacniających naczynia włosowate. Roślina ta ma zdolność wspomagania funkcji wydzielniczej i wydzielniczej żołądka. Ponadto roślinę można stosować na zapalenie wątroby, zapalenie pęcherzyka żółciowego i angiocholitis.

Jeśli chodzi o zastosowanie w medycynie tradycyjnej, tutaj jest stosowany na nerwice i gorączkę, a także jako środek przeczyszczający i gojący rany. Ponadto długolistny mieszek włosowy może być również stosowany jako środek odtruwający ukąszenia węży.

Owoce długolistnego mieszka włosowego mają bardzo cenne właściwości antyamebiczne, a także działają normalizująco na zwiększenie przepuszczalności naczyń włosowatych.

W przypadku dyskinezy dróg żółciowych zaleca się przygotowanie następującego środka: na jedną łyżkę ziela tej rośliny trzeba wziąć szklankę wrzącej wody. Powstałą mieszaninę podaje się w infuzji przez dwie godziny, a następnie ostrożnie filtruje. Tę mieszankę należy przyjmować około pół godziny przed posiłkiem, pół szklanki trzy razy dziennie.