Veronica Długolistna

2024 Autor: Gavin MacAdam | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:44

Veronica długolistna należy do rodziny norichnikovye, po łacinie nazwa tej rośliny brzmi tak: Veronica longifolia L.

Opis Veronica o długich liściach

Veronica longifolia to wieloletnie zioło obdarzone dość długim pełzającym kłączem. To kłącze jest prawie całkowicie nagie, aw górnej części będzie krótko dojrzewać. Łodyga Veronica longifolia jest wyprostowana, czasami łodyga jest lekko rozgałęziona w kwiatostanach, a wysokość będzie wynosić około pięćdziesięciu do stu dwudziestu centymetrów. Dolne liście tej rośliny zebrane są w rozetę, a liście mogą być zaokrąglone lub lancetowate. Ponadto liście są postrzępione lub całkowicie zakończone, a także nieco grube i wyposażone w uskrzydlony ogonek. Liście łodygowe są bezszypułkowe, podczas gdy dolne będą przeciwległe, a górne naprzemienne, ząbkowane, lancetowate lub z całymi brzegami. Kwiaty długolistne Veronica są pomalowane na niebiesko-fioletowe lub niebieskie odcienie, kwiaty znajdują się jeden po drugim na szypułkach w kątach przylistków, a na samym szczycie łodygi i gałęzi zbierają się w dość puszysty, długi pędzle. Owocem rośliny jest pudełko, nieco spłaszczone, karbowane i awersowe w kształcie serca.

Weronika długolistna w warunkach naturalnych występuje na terenie europejskiej części Rosji, na Krymie, Kaukazie, Ukrainie, Syberii, a także w Azji Środkowej i na Dalekim Wschodzie. Roślina preferuje miejsca wilgotne, lasy, brzegi strumieni i kanałów, często można ją spotkać wśród krzewów.

Opis właściwości leczniczych Veronica longifolia

Do celów leczniczych należy stosować łodygi, liście, kwiaty i korzenie Veronica longifolia. Warto zauważyć, że skład chemiczny tej rośliny nie został jeszcze szczegółowo zbadany. Udowodniono jednak, że roślina ta zawiera saponiny, a także flawonoidy: aukubinę, cynarozyd i luteolinę. Korzenie tej rośliny zawierają saponiny, a trawa zawiera karoten, kwas askorbinowy, garbniki, cholinę, kwas kawowy i chlorogenowy. Udowodniono naukowo, że Veronica longifolia ma szczególne działanie przeciwgronkowcowe.

Roślina charakteryzuje się również działaniem przeciwdrobnoustrojowym, hemostatycznym, przeciwzapalnym, przeciwbólowym i zmiękczającym. Veronica longifolia jest stosowana w leczeniu różnych przeziębień, a także hemoroidów, zapalenia pęcherza moczowego, zapalenia oskrzeli, gruźlicy płuc, a poza tym roślina jest również skuteczna przy bólach głowy, bólach i jako środek przeciwbólowy po porodzie.

W medycynie tradycyjnej dość rozpowszechnione jest tu stosowanie ziela Veronica longifolia na krwawienie z macicy, natomiast korzenie stosuje się na zapalenie błony śluzowej macicy i jelit. Świeże liście tej rośliny można aplikować między palcami, aby uniknąć nadmiernego pocenia się. Wcześniej napar z ziół był używany do przemywania ran i ukąszeń węży, a w takich przypadkach skuteczne jest również zastosowanie wywaru i naparu z ziół. Do okładów z porostów można używać okładów. Kwitnące wierzchołki tej rośliny były smażone na smalcu, a następnie używane jako okład na choroby błonicy i szkarlatyny. W przypadku żółtaczki i zaburzeń neuropsychiatrycznych zaleca się stosowanie wywaru przygotowanego z korzeni tej rośliny. W homeopatii korzenie rośliny są używane ze względu na ich dobre działanie żółciopędne.

W przypadku przeziębienia należy wziąć łyżeczkę ziół do szklanki wrzącej wody, a następnie pozostawić mieszaninę do zaparzenia na dwie godziny. Zaleca się przyjmowanie tego bulionu pół szklanki dziennie.